نقش اول فرزندپروری با پدر است یا مادر ؟
تاریخ انتشار: ۱۴ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۳۹۵۰۶
شاید شما هم خانواده‌هایی را بشناسید به ویژه از نسل‌های قدیمی‌تر که پدران در آن به جز موارد اقتصادی و تأمین مایحتاج خانواده‌ها و گاهی هم تفریح، خیلی خود را در قید و بند مسائل تربیتی و آموزشی فرزندانشان نمی‌کردند و اعتقادشان هم بر این بود که، چون کار می‌کنند، دیگر فرصتی برای این دست فعالیت‌ها و وقت گذاشتن در منزل برای بچه هایشان را ندارند، بنابراین وظیفه کلی تربیتی بچه‌ها در خانواده بر دوش مادر می‌افتاد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بیشتربخوانید
بلا هایی که «داد زدن» بر سر کودکتان می‌آورد!اما به واقع اگر از هر یک از ما سوال بشود که آیا پدران نقش مکمل یا اصلی در فرزندپروری دارند، پاسخمان چیست؟ آیا چنین چیزی در فرهنگ‌های مختلف، متفاوت است یا خیر و اینکه آیا تفاوت نقش‌های اجتماعی، امروزه شرایط را تغییر داده و لازم است که در وضعیت کنونی پدران چه نکاتی را در حفظ و نگهداری خانواده از آسیب‌ها بیشتر مورد توجه قرار دهند. این گزارش را با هم بخوانیم:
*پدر نقش مکمل نیست، نقش اصلی استطبق تحقیقات اجتماعی و فرهنگی، در اکثر جوامع و خانواده‌ها نقش اصلی فرزندپروری بر عهده مادر است و این هم چندین علت دارد که یکی از آنها نقش تعریف شده اجتماعی پدر‌ها که معمولا نسبت به مادران، وظایفشان در خارج از خانه و کار بیرون تعریف شده و دوم مسائل جسمانی و تغذیه که باعث می‌شود مادر منبع اصلی کودک برای دلبستگی به حساب بیاید. اما مسئله این است که الان دلیل اول که همانا شغل اقتصادی آقایان بیرون از منزل است، این روز‌ها طوری شده که خیلی از بانوان نیز مشاغل بیرون از خانه دارند و دیگر نمی‌توان بدان استناد کرد، اما دلیل دوم هنوز پابرجاست. هنوز اکثر مسئولیت‌های یک کودک برعهده مادران قرار می‌گیرد، از تغذیه و بهداشت و نگهداری گرفته تا درس و مدرسه که همه این‌ها برای یک مادر چالش برانگیز است.
«سارا رحیم نژاد»، روانشناس در این باره می‌گوید: «با احترام به تفاوت‌های نقش‌های اجتماعی، باید گفت که مادر و پدر هر دو «انتخاب» کردند که فرزندی را به دنیا بیاورند و به او عشق بورزند. در نتیجه پدر‌ها نقش اصلی هستند و نه نقش مکمل. البته این موضوع هم قابل درک است که گاهی اوقات شرایط زمانی و کاری باعث می‌شود که پدران به اندازه مورد نیاز نتوانند در جریان فرزندپروری دخیل باشند، یا گاهی دقیقا نمی‌دانند چه کاری باید انجام دهند. پدران باید بدانند که بچه دار شدن برای رابطه عاطفی آنها یک مسئله چالش برانگیز است. خصوصا اگر مادر دائما خسته و مضطرب باشد ممکن است به مرور زمان از همسرش فاصله بیشتری بگیرد.»
حال سوال اینجاست که چه کار می‌توان انجام داد تا پدران بتوانند به همسرانشان در این جریان کمک بیشتری کنند و مدیریت این چالش‌ها را آسان‌تر کنند و هم اینکه حال مادران بهتر باشد؟ مادری که حالش خوب باشد، قطعا حال خانواده نیز بهتر است. این نکته را قطعا همه با هم توافق داریم که یک پدر همکاری کننده، شرایط چالش برانگیز فرزندپروری را برای همسرش خیلی مطلوب می‌کند. اما چطور؟
۱-درباره حال همسرتان کنجکاو و دغدغه‌مند باشید
برخی از مردان تصور می‌کنند حال که همسرشان با بچه سرگرم و درگیر است، دیگر نیازی نیست حالش را بپرسند یا کاری به کارش داشته باشند، بنابراین آنها نیز خود را مشغول کار بیرون و حتی ورزش و سرگرمی‌های شخصی شان می‌کنند. رحیم نژاد می‌گوید: «تغییرات هورمونی پس از زایمان، تغییرات بدنی، رو به رو شدن ناگهانی با اضطراب‌های مادرانه، بی خوابی‌های مدام، شیر دادن، دخالت‌های دیگران و به طور کلی رو به رو شدن با چنین تغییرات بزرگی در ابتدای مادری، باعث می‌شود تا خانم‌ها نیاز به حمایت بیشتری از سمت همسرشان داشته باشند.
اینکه آقایان این تغییرات را ببینند، کنجکاو باشند که حال همسرشان چطور است و نسبت به کمک کردن علاقه‌مند باشند، باعث می‌شود تا این دوره با آرامش و سرعت بیشتری طی شود. البته ممکن هم هست که فرزند یک خانواده نوزاد هم نباشد و دو سال چالش برانگیز ابتدایی هم گذشته باشد، اما آقایان می‌توانند سعی کنند تا این نکته «اهمیت و کنجکاوی درباره روحیه همسر» را در هر سنی از فرزندان و در هر شرایطی فراموش نکنند، تا روند فرزندپروری به گونه‌ای باشد که مادر در این جریان «احساس تنهایی» نکند.»
۲-چه چیز‌هایی برای زندگی شما جواب می‌دهد؟
حال شاید سوال دیگر برای برخی پدران این باشد که چه کارهای دیگری لازم است که برای کمک به همسر انجام دهند. اما پاسخ به این سوال یک نسخه ثابت برای همه ندارد. رحیم نژاد دراین باره می‌گوید: شما باید با همسرتان بنشینید، همفکری کنید و چند مسئله را مورد بررسی قرار دهید.
نخست اینکه آیا هر دو والد شاغل هستند و اگر اینطور است بررسی کنید که ساعت کار و تعطیلات شما به عنوان یک والد یا دو والدی که شغل بیرون از خانه دارند به چه صورت است و براساس زمان چقدر آقا می‌تواند به همسرش در خانه کمک کند؟
دوم اینکه چه وظایفی براساس زمان و توان آقا می‌تواند به او محول شود؟ به طور مثال آقا می‌گوید که مثلا می‌تواند خرید شیرخشک، پوشک و لوازم دیگر را بر عهده بگیرد و صبحانه را نیز آماده کند و یا اینکه زمانی که در منزل است، بچه را به حمام ببرد و ...
نکته سوم چقدر زمان برای وقت تک نفره و دو نفره دارید و چطور می‌خواهید این زمان را فراهم کنید؟ برای شفاف سازی این سوال این را در نظر بگیرید مثلا شما بعد از اینکه با هم صحبت کردید به این نتیجه می‌رسید که در دو سال اول زندگی فرزندتان مادر به شغل خارج از منزلش برنمی گردد، در این دو سال شما برحسب زمان و توانتان بخش‌هایی از این روند فرزندپروری را شفاف می‌کنید.
حال این شفاف سازی به چه صورت است:
۱-وظایف خاصی در فرزندپروری یا خانه
مثلا در این تقسیم بندی وظایف ممکن است شستن ظرف‌های شام با آقا باشد تا مادر در آن زمان بتواند کمی استراحت کند یا مثلا حمام بردن کودک یا پارک بردن او را پدر بر عهده بگیرد.
۲-زمان شخصی شما با کودک
هر پدری از ابتدای تولد فرزندش باید با فرزند زمان شخصی داشته باشد، مثلا شده برای یک ساعت در هفته با فرزندش تنها باشد. این موضوع هم برای کیفیت ارتباط با فرزندان واجب است، هم مادر می‌تواند زمان شخصی داشته باشد. البته برعکس آقا هم در هفته باید زمانی را به دور از کار و خانواده، شده برای یک ساعت برای خودش داشته باشد.
به طور مثال شما می‌توانید برنامه ریزی کنید که هر شب یا دو شب در میان، یک ساعت بچه را زمانی که از سرکار می‌آیید به پارک ببرید در این صورت هم آقا زمان تنها با فرزندش دارد و هم اینکه همسرش در خانه قدری استراحت می‌کند.
۳-زمان شخصی والدین با یکدیگر
بنا بر سن فرزند و میزان کمکی که می‌توانید از دیگران دریافت کنید زمان‌هایی برای رابطه دو نفرتان داشته باشید. حتی اگر فرزندتان خیلی کوچک است، ساعت خوابش یک برنامه دو نفره در خانه بچینید مثلا یک فیلم تماشا کنید و با هم وقت بگذرانید. سعی کنید خودتان را به عنوان یک زوج فراموش نکنید. شاید این هم بتواند خوب باشد که گاهی بچه را به خانه مادر و پدربزرگ بسپارید و با هم یک خیابان گردی بروید، خرید کنید یا حتی یک سینما و تئاتر بروید و ساعتی را با هم بدور از خانه زمان بگذرانید.
در نهایت پدر و مادر‌هایی که برای فرزندپروری مشارکت بیشتری با هم می‌کنند، بهتر از زمان بزرگ شدن فرزندانشان لذت می‌برند و کمتر بار و فشار عصبی تحمل می‌کنند چرا که عموما هر زمان کم می‌آورند و خسته می‌شوند، دیگری به یاری شان می‌آید، اما بالعکس اگر مشارکت در بین پدر و مادر نباشد، شاید یک مرد و زنی تصمیم بگیرند با یک بچه هم زندگی شان را بگذرانند چرا که حس می‌کنند اگر بچه دیگری بیاورند کسی یار و یاورشان نخواهد بود؛ بنابراین پدران در تربیت فرزند و نگهداری از او در همه سنین نقش اصلی در کنار مادران دارند به ویژه زمانی که بچه‌ها بزرگتر می‌شوند و به سنین مدرسه و دانشگاه می‌رسند و همفکری و مشارکت پدران در موفقیت بچه‌ها خیلی حائز اهمیت است.
منبع: فارس
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردیمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: تربیت فرزندان فرزندپروری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۳۹۵۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
محمد رهبری، پژوهشگر شبکه‌های اجتماعی: گشت ارشاد بیشتر از حمله ایران به اسراییل مورد توجه قرار گرفت/ جامعه از زمان ماجرای مادر قمی به مسأله حجاب حساس شده/ در ایتا یک جزیره جدا از جامعه شکل گرفته است
به گزارش جماران؛ رویداد24 نوشت: شبکه‌های اجتماعی کمتر از یک دهه است که بدل به مهم‌ترین سکوی بیان آزاد نظرات شهروندان تبدیل شده‌اند. علی‌رغم فیلترینگ گسترده، روندهای این شبکه‌ها هنوز شاخص مهمی برای فهم تحولات جامعه ایران است.
شبکه‌های اجتماعی، نمونه مهمی برای بررسی جامعه‌شناسی‌اند. این شبک‌ها اثرات روانی بسیاری بر کاربران می‌گذارند که این تأثیرات در حوزه سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و... بروز و ظهور دارد. از جمله در شبکه‌های اجتماعی داخلی که برخی مدعی‌اند با توجه به نظریه پژواک، مدیران این مجموعه از تاکتیک جامعه‌ی همفکر برای القا نظریات خود و تزریق نگاه افراطی استفاده می‌کنند. در نمونه دیگر بررسی محتوایی و آماری رفتار کاربران در توییتر نیز نشان می‌دهد ک جامعه با وجود شرایط بحرانی جنگی، حساسیت‌های اجتماعی و فرهنگی خود را از دست نداده و واکنش‌ها نسبت به طرح نور، بسیار جدی است.
به جهت بررسی موضوع فوق، گفتگو کردیم با محمد رهبری، جامعه‌شناس و پژوهشگر شبکه‌های اجتماعی، که در ادامه مشروح آن را می‌خوانیم:
در یک نگاه کلی، فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی در چند ماه اخیر، از نظر محتوا، محدودیت و کاربران در چه وضعیتی قرار داشت؟
در چند ماه اخیر بحث انتخابات مجلس و تنش ایران و اسراییل را در پیش داشتیم که در فضای اجتماعی از جمله توییتر، جلب توجه کرده بود. در کنار آن بحث آقای صدیقی، طرح نور، ماجرای حجاب درمانگاه قم و بازگشت گشت ارشاد به خیابان نیز بسیار مطرح شده است. در هر کدام از این موضوعات، کاربران مختلفی مشارکت داشتند.
در انتخابات مجلس عمدتاً جریان اصولگرایی بیشترین فعالیت را داشتند، البته بخشی از کاربران اصلاح‌طلب نیز کار کردند. در موضوع مربوط به آقای صدیقی و مباحثی که راجع به ایشان و زمین ازگل مطرح شده بود نیز، اصولگرایان و اصلاح‌طلبان حضور پررنگ‌تری داشتند.
در موضوع مربوط به تنش میان ایران و اسراییل، حجم بسیار زیادی از داده منتشر شد و بر اساس میزان واکنش‌ها به آن، می‌توان آن را یکی از مهم‌ترین موضوعات یکسال اخیر تلقی کرد. تمام گروه‌ها و جریانات سیاسی مخالف جمهوری اسلامی، اصلاح طلبان و منتقدین و اصولگرایان و جریان انقلابی با تنوع درونی این گروه‌ها، به بحث تنش میان ایران و اسراییل پرداخته بودند. فقط در فاصله 24 ساعت ابتدایی پس از حمله ایران به اسراییل، حدود 1 میلیون توییت و ریتوییت به زبان فارسی منتشر شد که اهمیت این مسأله را نشان می‌دهد. به لحاظ محتوایی نیز تنوع داشتیم، از افتخار و شادمانی برای حمله به اسراییل تا انتقاد نسبت به این مسأله که توسط طیف‌های مختلف منتشر شده بود.
طرح نور در فضای مجازی بازتاب بسیاری یافت، وسعت برخورد کاربران با این پدیده در شبکه‌های اجتماعی چگونه بود؟
نکته قابل توجه در چند ماه اخیر بحث برخوردها در زمینه حجاب است که از قبل عید و در جریان درمانگاه قم، قابل مشاهده شده که جامعه نسبت به آن حساس شده است و این را از واکنش‌های عمومی به آن موضوع فهمید. به لحاظ تنوع هم تمام طیف‌های سیاسی داخل و خارج به آن ماجرا توجه کرده بودند. بعد از عید با آغاز طرح نور این حساسیت به قدری اوج گرفت که بعد از حمله ایران به اسراییل و در روز‌هایی که پیش‌بینی می‌شد اسراییل به ایران پاسخ دهد، مسأله اصلی فضای توییتر، بازگشت گشت ارشاد به خیابان بود. بیشترین محتوایی که در روزهای چهارشنبه و پنجشنبه پیش از پاسخ اسرائیل به ایران در فضای توئیتر مطرح بود، مسأله گشت ارشاد بود که بیشتر از اسراییل مورد توجه قرار گرفت.
نکته خیلی جالب در بررسی داده‌ها، حضور کاربران روزمره‌نویس در واکنش به فعالیت دوباره گشت‌های ارشاد است. این کاربران به ندرت در مسائل سیاسی ورود می‌کنند و عمدتا به مسائل خودشان می‌پردازند، اما در این ماجرا شاهد هستیم که این طیف نیز توییت‌های زیادی داشتند. بعد از یکسال دوباره شاهد بازگشت حساسیت‌ها نسبت به حجاب و سیاسی‌تر شدن کاربران روزمره‌نویس به دنبال این مسأله هستیم.
آیا می‌توان ادعا کرد که توییتر بر فضای سیاسی و فضای سیاسی بر توییتر اثر تعیین‌کننده می‌گذارد؟
توییتر و به‌طور کلی شبکه‌های اجتماعی، به دلیل تغییر شکل روابط انسانی، تأثیرات عمیقی بر عرصه‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، داشته‌اند. از آنجایی که عمده روابط انسانی به فضای آنلاین منتقل شده، این امر بر روی مسائل سیاسی و اجتماعی نیز تأثیر خود را خواهد داشت.
یکی از این تأثیرات، قطبی شدن فضای عمومی است. شبکه‌های اجتماعی می‌توانند باعث قطب‌بندی در جامعه شوند. قطب‌بندی‌ها در جامعه ما در توییتر بازنمایی و تشدید می‌شود. محیط توییتر و سایر شبکه‌های اجتماعی امکاناتی را فراهم می‌کنند که اجتماعات همفکر در آنجا شکل بگیرد. کاربران، کسانیکه را که با آنها اختلاف دارند دنبال نمی‌کنند و در مواردی مسدود (بلاک) می‌کنند. این رفتارها در شبکه‌های اجتماعی باعث تشدید قطب‌بندی‌ها در جامعه می‌شود. از آنجاییکه بسیاری از کاربران توییتر، کنشگران سیاسی و مدنی هستند، قطب‌بندی‌ها را به فضای واقعی نیز می‌رسانند. در نتیجه ما شاهد شکل‌گیری چرخه قطب‌بندی هستیم؛ به این شکل که قطب‌بندی موجود در جامعه وارد شبکه‌های اجتماعی شده و آنجا تشدید می‌شود و کاربرانی که در عرصه عمومی اثر دارند، این قطب‌بندی تشدید شده را به آن محیط نیز منتقل می‌کنند و در ننتیجه قطب‌بندی به شکل تشدید شده‌تر به جامعه بازمی گردد و مرتبا شاهد افزایش قطب‌بندی‌های سیاسی هستیم.
نظریه «اتاق پژواک» در شبکه‌های اجتماعی چگونه تعریف می‌شود و تا چه حد بر رفتار کاربران اثر‌گذار است؟
افراد عموماً ترجیح می‌دهند که در محیطی قرار بگیرند که همفکرانشان درآنجا حضور دارند و مواضع همدیگر را تأیید کنند. در نتیجه هر فردی که درون اجتماع افراد همفکر با خودش قرار گرفته، مرتبا انعکاس و پژواک صدای خود را از دیگر بخش‌های شبکه (همان کاربران همفکر) می‌شنود. به همین خاطر به این پدیده، اتاق پژواک می‌گویند. این فضا باعث می‌شود افراد حس کنند که اکثریت هستند و در نتیجه خود را برحق می‌دانند. تمام این‌ها باعث می‌شود تحملشان نسبت به نظرات دیگر کمتر شود و عقیده‌هایشان محکم‌تر شود. وقتی چنین اتفاقی می‌افتد، شاهد تشدید قطب‌بندی‌ها هستیم. در محیط‌های قطبی گرایش به دیدگاه‌های رادیکال بیشتر است و کاربران تمایل دارند به کسانی بپیوندند که مواضع رادیکال‌تری دارند.
این پدیده تا چه حد در شبکه‌های اجتماعی داخلی نظیر ایتا، دیده می‌شود؟
ابتدا باید بگویم که این امر تا حدی در شبکه‌های اجتماعی مختلف و پیام‌رسان‌ها دیده می‌شود. در توییتر ممکن است اجتماع همفکر میان چندین گروه مختلف شکل می‌گیرد؛ اما آنچه در ایتا شاهد هستیم شکل‌گیری یک اتاق پژواک بزرگ و اجتماع افراد همفکر بزرگ در کل این شبکه هست. بنظر می‌رسد آنچه در خصوص کاربران فعال در ایتا مشاهده می‌شود، شکل‌گیری یک جزیره جدا از کل جامعه است چرا که دیدگاه‌های مختلف در آنجا مطرح نمی‌شود و همین امر باعث تشدید قطب‌بندی سیاسی و در نتیجه افزایش رادیکالیسم می‌شود. در نتیجه احتمال اینکه کاربران فعال ایتا به مرور گرایش به مواضع افراطی پیدا کنند، بیشتر می‌شود.
مواضع افراطی برخی کاربران شبکه‌های اجتماعی داخل، مشخصاً در چه حوزه‌های بروز و ظهور دارد و مثال آن چیست؟
ما در ایتا می‌بینیم که درباره علم پزشکی عقاید خیلی خاصی جریان دارد؛ بحث‌هایی که درباره دلارزدایی مطرح می‌شود در ایتا خیلی جدی است. در حوزه سیاسی نیز همینطور است و برخی تحلیل‌گران، نتیجه انتخابات مجلس در تهران را نتیجه رأی کاربران ایتایی می‌دانند که به جریانی خاص رای دادند.
راهکار عبور کاربران از فضای افراطی گلخانه‌ای درون برخی شبکه‌های اجتماعی و جلوگیری از دیدگاه‌های تنش‌آمیز چیست؟
سه راه حل بیشتر نمی‌توان پیشنهاد کرد؛ اول اینکه پلتفرم‌های داخلی بسته شود که من موافق این ایده نیستم. راه حل دوم متکثر کردن کاربران پلتفرم‌های داخلی است تا در آن دیدگاه‌ها و عقاید متنوعی طرح شود که می‌بینیم که این هم جواب نداده است. جریان قدرتمند حامی ایتا سال‌ها تلاش کرده گروه‌های مختلف در آنجا حضور داشته باشند اما با وجود تمامی حمایت‌ها از ایتا، فقط گروه خاصی در آنجا فعال است. راه حل سوم این است که تلاش شود کاربران ایتا در پلتفرم‌های دیگر حضور داشته باشند که این امر با رفع فیلترینگ محقق می‌شود. اساسا بخش مهمی از کاربران ایتا پس از فیلترینگ به آنجا پیوستند و اگر سهولت دسترسی از ایتا، در استفاده از سایر شبکه‌های اجتماعی وجود داشته باشد و این کاربران در سایر پلتفرم‌ها در معرض عقاید دیگر قرار بگیرند، شاید بخشی از مسأله حل شود. بنابراین رفع فیلتر شبکه‌های اجتماعی چاره کار است.
نظریه سرمایه‌داری نظارتی که مدعی است دولت‌ها با استفاده از اطلاعات کاربران، برای آنها استراتژی تعیین کرده و شهروند را تبدیل به یک الگو خاص خود می‌کنند، تا چه حد در ایران جریان دارد؟
در دوران جدید، اطلاعاتی که در شبکه‌های اجتماعی وجود دارد، یک منبع بزرگ برای دولت هاست که شهروندان خود را بشناسند و کاربران کشور‌های دیگر را نیز شناسایی کنند. این شیوه در تمام کشور‌ها جریان دارد و هم استفاده و هم سوءاستفاده می‌شود. وقتی مردم از اینترنت و شبکه‌های اجتماعی استفاده می‌کنند، یعنی اطلاعات خود را در معرض دید حکومت‌ها قرار می‌دهند.
مسمومیت ۲۹ پزشک با مشروبات الکلی تقلبی در شیراز